17:51

          Dargındı; tozlu sokaktaki gözü yaşlı çocuk, yorgunluğu gözündeki acı tebessümde masum bir şekilde gözüküyordu oysa ki.. Yolun kenarındaki çöpe bırakmıştı aslında insanlara olan güvencini.. Ama bir his ki, gökten inen yağmur damlalarında yeniden can buluyordu sanki.. Bir çınar ağacının gölgesinde saklanıyor, o küçücük bedenini insanlardan sakınıyordu sanki.. Bir korku vardı içinde, bir de o korkuya sığan cesaret vardı.. Kimi zaman hüzünle boğulurken, kimi zaman da aşkın ve sevginin verdiği o duyguyu içine sığdırmaya çalışıyordu.. Küçük yaşta çok şey öğrenmişti aslında.. Annesine olan sevgisi bitmezken, kendisine olan güveni ve cesareti sanki son buluyor gibiydi.. Ama her ne olursa olsun, o küçük bedenine ne kadar çok zarar verirlerse versinler yüzündeki tebessümünü asla kaybetmezdi.. Hayata karşı dargındı belki ama sevgiye de açtı be! Yalnız bıraktık, yalnız bırakmamamız gereken çocukları.. Sokaklar belki hayatı öğretiyor bize ama sokaklar aslında çocukların sadece oyun oynama

        Ne yaşamayı becerebildim, ne de yaşamak için savaştım.. Ne nefes almak için çabaladım, ne de nefesimdeki ölüme selam verebildim.. Ne seni gördüm, ne de sesini hissedebildim.. Yaşamak için yaşayıp, nefes alıp verebildiğimi görmek için nefes aldım.. Seni rüyalarımda görüp, hayallerimde süsledim.. Mutluluğumda ki huzura yatırıp saçlarını okşadım sadece...         Bekledim garibim hayatıma renk verebilmeni bekledim.. Özgürlüğümün yarısını çalmanı bekledim.. Kendi özgürlüğünden bana da verebilmeni bekledim.. Adını bilmediğim kitaplarda yaşamayı istedim.. Bazen ölmeyi istedim.. Bazen sen olmak istedim.. Bazen bizi hayal ettim.. Yardım istedim.. Görünmez olmaktan sıkıldım.. Kendimi mutlu göstermekten sıkıldım.. Eski beni çok özledim.. Bu yeni halimden kimseye hayrımın dokunmayacağını gördüm.. Ben insan olmaktan vazgeçtim..         Kimsesiz duvarların arkasına saklanmak yerine, hayata açılan şu gariban yaşantının içerisine girebilmenin hüznü ile yaşadım. Belki bir değişiklik olur diye.